هواگرم است خیمه های سیاه وخاکی یکی پس از دیگر

صف کشیده اند

بچه ها ونوزادان برای یک قطره آب پرپر میزنند

چه مصیبت بزرگی است

یک سقا خود تشنه است است آب میبیند ولی نمی نوشد

چه مصیبت بزرگی است

که که روی بر گشتن به خیمه را ندارد به خیمه هایی که همه

منتظرش هستند ولی او یک قطره آب هم ندارد

بچه ها امید دارند که عمو عباسشان برمگردد  ولی عمو عباسر

خود میداند که بر نخواهد گشت

کاش میشد ملائکه از آسمان برای آن ها آب بیاورد اما حیف

که عمو عباس خود می داند که نمیشود

یاعباس ...

دلم گرفته است و آرزوی دیدن تورادارم

تویی که سالهاست

مارا منتظر گذاشته  ای و نمی آ یی

تویی که با دیدنت

گل هاشکوفا میشود آغوش بهار از

دیدن روی تو باز میشود

ودرختان خشک وپوسیده  دلگرم

می شوند از این که

تو سایبانی برای آن ها هستی

وبلبل ها خبر آمدن

تورا به جهان تبریک می گویند

ای غنچه ی گل نرگس

بیا که آرزوی دیدن تورا داریم

یا مهدی.

می دانم آدینه ای خواهد آمد

که سحر گاهانش سرشار از شمیم گل نرگس است

می دانم آدینه ای خواهد آمد

آن گاه که قناری برای گل نرگس می سراید

آن گاه که بیابان های زمین

لبریز از طراوت رویش گل نرگس میشوند

میدانم آدینه ای خواهد آمد

و ما با بغلی از گل های نرگس به پیشوازت خواهیم آمد

آن گاه که چک چک اشک هایمان 

بر گلبرگ های گل نرگس می چکد

 آری میدانم

آدینه ای خواهد آمد

ای مولود گل نرگس چشم به راهت می مانیم .